Geluksvogels
Het is mistig en regenachtig. Het lijkt wel herfst op zaterdagochtend de eerste juli. We verzamelen met wat dorpsgenoten voor Wongema om te gaan kijken naar een demonstratie bij een valkenier in Kruisweg. Het is ‘Hornhoesterdag’ en dat biedt ons, nieuwe part-time inwoners van het dorp, een mooie gelegenheid om dorpsgenoten te leren kennen. En zij ons. We zochten een plek waar het stil is en waar je je kunt afzonderen, zonder dat het al te eenzaam is. Ver van de stad en het liefst in Groningen, de provincie waar ik vandaan kom. Die plek vonden wij in Hornhuizen.
Nu gaan we kijken naar roofvogels, die ten dienste van de mens staan. We zijn benieuwd. De valkenier heet Brendan en wacht ons op met twee fretjes op de arm. Schattige beestjes met venijnige tandjes die de konijnen uit hun holen jagen zodat de buizerd van Brendan zijn werk kan doen. De natuur is meedogenloos. Brendan leidt ons langs de gekooide valk uit Rotterdam die niet kan vliegen omdat hij geen vleugelpennen heeft. Hij kocht ‘m uit medelijden. ‘Dat moet je dus nooit doen,’ geeft hij ons mee, voor het geval we ooit eens zoiets zouden overwegen. Daarna komen we bij de oehoe met de oranje ogen die vliegt in de schemering, dan langs twee arenden en tot slot bij zijn favoriete vogel Sky. Het is een woestijnbuizerd, waarzonder hij het leven als valkenier niet meer zou zien zitten, zo verknocht is hij aan haar. Sky laat ons haar schitterende en razendsnelle duikvlucht zien en gaat dan in een hoge boom tussen de takken verscholen zitten wachten tot we weer weggaan. We bekijken nog wat kleine uiltjes in een hok. De kinderen krijgen elk een veer en de demonstratie is afgelopen. We fietsen terug naar ons dorp.
’s Avonds bij Wongema genieten we van de kookkunsten van de dorpsgenoten. De heerlijke soep van Kasia, de fantastische hamburgers van Henk en het lekkere toetje van Kirsten. En dat alles onder het toeziend oog van, en in goede banen geleid door Erik, de lieve gastheer, die ons van gratis wijn en fris voorziet. We leren heel wat nieuwe mensen kennen en lopen tevreden naar huis. We voelen ons geluksvogels dat we in Hornhuizen zijn beland, waar we bij toeval neerstreken. Een warm en gastvrij dorp. Waar vind je zoiets?
2 reacties op “Geluksvogels”
Mooi beschreven ervaring en herkenbaar. in Hornhuizen is het goed toeven en bijkomen voor de stedeling.
Dank! En ja, zo fijn is het hier.