Ayn of Ivo?

Trek je nooit iets aan van wat iemand op facebook over een voorstelling schrijft. Dat is voor mij de les van de week. Net toen ik Yolande had toegezegd mee te gaan naar de premiere, las ik dat iemand het enorm saai en lang gevonden had. De voorstelling duurt vier uur, dus ik ging gewapend met pepermunt en nootjes naar de Rabozaal en had er een hard hoofd in. Ik vind doorgaans de dingen al snel lang en saai. Heb niet veel geduld. Maar niets van dat al. Ik vond het mooi, fascinerend én verschrikkelijk. Alleen had ik enorme spijt dat ik het boek niet eerst gelezen had. Van Ayn Rand weet ik dat ze in Sint Petersburg geboren is en naar Amerika gevlucht is in de jaren ’20. Dat ze in haar werk het individu bezingt en het vermogen om zelf het leven te maken en dat ze daardoor omarmd is wordt door fervente kapitalisten, door Republikeins Amerika. Wat ik zag was anders. Ik zag een architect die zo trouw bleef aan zijn eigen principes dat hij zelf zijn eigen bouwwerken verwoestte en in een steengroeve moest werken en een andere architect die niets liever maakte dan wat in de smaak viel bij het grote publiek en over lijken ging om grote opdrachten binnen te halen. Ik zag een krantenmagnaat die bezig was om met al zijn krantenmacht de publieke opinie te bepalen. Dat leek mij toch een enorme aanval op het kapitalisme. Geld en macht corrumperen, maar van al teveel principes word je ook bepaald niet gelukkig.

Had ik hier te maken met Ayn of Ivo? Dat wist ik niet precies, omdat ik dat verdomde boek dus niet gelezen had. Wel keek ik naar geweldige acteurs, Ramsy Nasr met stip op één. Maar ook de Aus Greidanus jr, Hans Kesting, Hugo Koolschijn; allemaal erg goed.

Alleen de vrouwen, de vrouwen bij Ivo. Dat is toch wel een puntje. Er waren er twee. Tamar van den Dop in een wat ondankbare rol als vrouw die zo graag met één van die architecten zou trouwen, maar werd gepasseerd door de andere vrouw, Halina, de spiderwoman. Zoals we van haar gewend zijn was ze binnen drie minuten uit de kleren, werd ze een paar keer flink genomen, met de camera erop en daarna moest ze dood. Die mannen zijn gewoon slecht, maar vrouwen het echte kwaad. Zag ik hier de hand van Ayn Rand of Ivo ten Hove? En is Halina niet een soort slaaf van deze regisseur? In de pauze zag ik Chris Nietvelt voorbij schuiven. Zij was eerst dit meisje, dat alsmaar bloot en dood moest, maar is nu wat ouder en doet niet meer mee.

Met Yolande afgesproken dat we het boek gaan lezen en het er dan nog eens over gaan hebben. Theater dat aanzet tot lezen. Lijkt mij een mooie opbrengst van een fascinerende middag/avond. En ik vond het niet saai en lang.

3 reacties op “Ayn of Ivo?”

  1. Laurien schreef:

    Leuk dat je een eigen blog hebt! Heerlijk, de typering van Ivo’s ‘meisje dat alsmaar bloot en dood moet’.

  2. leonoor meijer schreef:

    Ha Bertien,

    dat je dit boek niet hebt gelezen…? Echt een van mijn favorieten, zelfs om eens in de zoveel jaren te herlezen.

    Nadat ik het de eerste keer las, vond ik ook allerlei harde oordelen over dit boek en Ayn Rand en haar zogenaamd rechts-hardkapitalistische instelling en filosofie, en daarvan is in mijn ogen niet meer waar dan dat bepaalde beperktdenkenden haar hebben ‘gekaapt’.
    Laat me vooral weten wat je van het boek vond tzt (want beetje dik is het wel)
    xxLeonoor

    • Bertien Minco schreef:

      ‘gekaapt’, dat was inderdaad wat ook steeds door mijn hoofd schoot…